بریده‌های کتاب حمام فلسفه

شومیِ خاص قدغن کردن اظهار عقیده این است که این عمل به نژاد بشری، چه نسل حاضر و چه آیندگان دستبرد می‌زند. و کسانی را که مخالف آن عقیده هستند حتی بیش از موافقانش محروم می‌کند. اگر آن عقیده به حق باشد گروه مخالفان از اقبال تغییر عقیده نادرست به درست محروم می‌شوند، و اگر آن عقیده نا به حق باشد، آن ها چیزی را از دست می‌دهند که می‌توان گفت منفعتی بزرگ است. یعنی ادراک واضح‌تر و صورت ذهنی زنده‌تر از یک حقیقت را که از تصادم درست با نادرست شکل می‌گیرد.

مرگ حادثه‌ای در زندگی نیست. ما مرگ را تجربه نمی‌کنیم.

کسانی که دانش اندکی دارند، معمولاً حراف های بزرگی هستند. اما کسانی که زیاد می‌دانند، کم می‌گویند.

ساعت سه برای کاری که می‌خواهید انجام دهید یا خیلی زود است یا خیلی دیر.

ما سه چهارم خودمان را به تاوانِ اینکه شبیه دیگران باشیم از دست می‌دهیم.

علاوه بر آشنایان بی‌شمارم مونس مطمئن دیگری نیز دارم. افسردگی من وفادارترین معشوقه‌ای است که شناخته‌ام.

آنچه از ابتدا مایه خشنودی من از دیوانگی‌ام بوده است این است که دیوانگی مرا در برابر لقب پرطمطراق نخبه امنیت بخشیده است.

جنگ پدیده زشتی است. اما زشت‌ترینِ چیز ها نیست. داشتن حالتی که در آن احساسات اخلاق و میهن دوستی زایل و خفیف شده است و پنداشته شود که چیزی ارزش جنگیدن را ندارد، بسیار بدتر است. کسی که چیزی ندارد تا به خاطر آن حاضر به ستیز باشد و چیزی مهم‌تر از امنیت شخصی خودش ندارد، موجود بدبختی است و این امکان برای او وجود ندارد تا آزاد باشد. مگر اینکه آزادیِ او با تلاش افرادی بهتر از خودش فراهم و حفظ شود.

خواندن ذهن را تنها با مصالح دانش مجهز می‌کند. این تفکر است که آنچه را که می‌خوانیم از آنِ خودمان می‌کند.

اگر ما به این دلیل که نمی‌توانیم چیزی را به طور قطع بشناسیم همه چیز را انکار کنیم، عاقلانه بودن عملکردمان بیشتر شبیه آن کسی است که چون بال پرواز ندارد، از پاهایش نیز استفاده نمی‌کند و بی‌حرکت می‌نشیند و هلاک می‌شود.

بیشترین سال ها از آنِ کسی است که غنی‌ترین تجارب را دارد‌. نه بیشترین عمر را.

معما باقی نمی‌ماند. اگر سوالی درکل قابل طرح باشد پس قابل پاسخ دادن نیز است.

آنچه ما می‌توانیم انجام دهیم، به وقتی که در اختیار داریم کمتر بستگی دارد تا به نحوه‌ استفاده‌ای که از وقت‌مان می‌کنیم.