بریده‌های کتاب اختناق ایران

وزارت به اصطلاح مالیه، به سرعت بین وزیرانی که پولشان ته کشیده بود و نیاز به بازپروری مالی داشتند، دست به دست می‌شد.

ضرابخانه دولتی در تهران ماشین آلات کهنه ای دارد که کار با آنها دیگر مقرون به صرفه نیست.حداکثر تولید سکه آن وقتی با تمام ظرفیت کار می کرد قریب به ۷۰۰ هزار تومان در ماه بود.

یکی از نشانه های بی تجربگی ایرانیان در امور سیاسی، حساسیت مضحک آنها به هرگونه انتقاد مطبوعاتی است. همه مقامات حکومتی از بالا تا پایین مدام وحشت داشتند که مبادا مورد شماتت یا تمسخر روزنامه‌ای قرار بگیرند.

در باب علل سقوط مشروطه شکی نیست که ایران قربانی بی دفاعِ بازی کثیفی شده که چندقدرت اروپایی، با مهارتی که،حاصل قرن‌ها تجربه است، بدان مشغول‌اند.

چنانکه آن سیاسی نویس بدبین، دکتر امیلی جوزف دیلون، در مقاله ای راجع به قرارداد پوتسدام چنین ظریف می‌نویسد: اگر می‌خواهید اعتقادتان را به دولت های خارجی از دست ندهید به آنها شک کنید. چون زبان دیپلماسی برای این اختراع نشده که افکار کاربرانش را برملا کند و معجونی هم شناخته نشده که با خوردنش بتوانیم از آن سر در بیاوریم.