بریده‌های کتاب اندیشه های کارل گوستاو یونگ

ضمیر ناخودآگاه فاقد زمان است. در ناخودآگاه هیچ مشکلی با زمان وجود ندارد. بخشی از روان ما نه در زمان است و نه در مکان. زمان و مکان تصوری بیش نیستند و بنابراین در بخش مشخصی از روان ما، زمان اصلا وجود ندارد.

ضمیر ناخودآگاه انسان، حتی هنگامی که استدلال خودآگاه ضعیف و نسنجیده است، درست تشخیص می دهد.

موفقیت هایی که اجتماع به عنوان پاداش عرضه می کند، به قیمت تحلیل رفتن شخصیت کسب می شوند.

پشت عملکرد های انسان، نه افکار عمومی جایگاهی دارد و نه اصول اخلاقی؛ بلکه شخصیتی وجود دارد که او همچنان در ناخودآگاهی است.

شما همیشه تبدیل به آن چیزی می شوید که بیشترین جنگ را با آن می کنید.

تصاویر ضمیر ناخودآگاه مسئولیت چشمگیری را برعهده ی انسان می گذارند.ناکامی در درک این تصاویر یا طفره رفتن از مسئولیت اخلاقی، انسان را از یکپارچگی خود محروم ساخته و یک گسستگی دردناک را بر زندگی او تحمیل خواهد کرد.

آشفتگی ها به علت فقدان هماهنگی بین خودآگاه و ناخودآگاه به وجود می آیند.

آگاه شدن بر جهل خود، بهترین راه برای روبرو شدن با جهل دیگران است.

وظیفه ی انسان این است که نسبت به درون مایه هایی که از ضمیر ناخودآگاه به سطح می آیند، آگاه شود.

حس ما به ما می گوید: چیزی هست تفکر به ما می گوید: چه چیزی هست که آن چیز هست احساس ما می گوید که آن چیز، برای ما چه هست.

تنها پزشک آسیب دیده می تواند التیام ببخشد.

ماهیت چیز ها بستگی به نوع دیدن ما دارد و نه ماهیت آن چیز به خودی خود.

درمان حقیقی تنها زمانی آغاز می شود که بیمار متوجه می شود آنچه سر راه اوست دیگر پدر و مادرش نیستند؛ بلکه خودش است.

اشتیاق به روشنایی، اشتیاق به خودآگاهی است.