بریده‌ای از کتاب گوژپشت نتردام (نتردام پاریس) اثر ویکتور هوگو
1402/9/19
صفحۀ 350
البته نگاهش صمیمانه و حاکی از خشنودی (از متلک‌ها و زخم زبان‌ها) بود. گویی خاموشی گزیده بود تا رانده نشود.
البته نگاهش صمیمانه و حاکی از خشنودی (از متلک‌ها و زخم زبان‌ها) بود. گویی خاموشی گزیده بود تا رانده نشود.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.