بریده‌ای از کتاب آوای پیانو زیر چترهای رنگی اثر سیندی بالدوین
1403/1/15
صفحۀ 128
<<نمی‌دونم، خانم آنی‌لی. به نظر من همین احساس درب‌و‌داغون بودنمونه که یه‌جورایی مارو زیبا می‌کنه و مارو تبدیل می‌کنه به همینی که هستیم، نه بی‌عیب بودنمون.>>
<<نمی‌دونم، خانم آنی‌لی. به نظر من همین احساس درب‌و‌داغون بودنمونه که یه‌جورایی مارو زیبا می‌کنه و مارو تبدیل می‌کنه به همینی که هستیم، نه بی‌عیب بودنمون.>>
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.