بریده‌ای از کتاب بر باد رفته اثر حسن شهباز

بخت جفاکار، گردن‌های آنها را شکست، ولی قلب‌هایشان را از امید خالی نساخت. درد را متحمل می‌شدند، ولی ناله‌ای از دل نمی‌کشیدند. به جای آن بر قدرت و جلال خود می‌افزودند و وقتی چشم به روی حیات بستند، از پا در افتادند و مردند، ولی صدای باطن آنها خاموش نشد.