بریده‌ای از کتاب نیمه دیگرم اثر محسن عباسی ولدی

برخی از آدم ها رسم و رسوم خود را دین خود می دانند و پشت کردن بــه رســم و رســوم را ارتــداد می خوانند. ارتــداد هم کــه حکمش معلوم اســت. دین برای اینها وقتی عزیز اســت که به رســم و رسومشان تنه نزند. رســم و رســوم ایــن آدم ها به قدری تنومند اســت و دینشــان به قــدری نحیــف کــه وقتی ایــن دو به هــم می خورند، این دین اســت که روی زمین می افتد. برخــی از آدم هــا هــم دینشــان را به عنوان فرهنگشــان قبــول دارند و هیچ وقت به دینشــان پشــت نمی کننــد؛ چون خودشــان از آدم های بی فرهنــگ فــراری هســتند. دین این آدم ها مثل کوه اســت و رســم و رســوم مثل باد. باد اگر کوه را تکان داد، رســم و رســوم هم دین اینها را تکان می دهد. حــالا فکــرش را بکن؛ یکی از گروه اوّل، با یکی از گروه دوم ازدواج کند. چه می شود؟!