بریده‌ای از کتاب کویر اثر علی شریعتی

هنر من و بزرگترین هنر من: فن زیستن در خویش. همین بود که مرا تا حال زنده داشت. همین بود که مرا از این همه دیگرها و دیگران بیهوده مصون می‌داشت. هرگاه با دیگران بودم، خود را تنها می‌دیدم، تنها با خودم. تنها نبودم اما، اما اکنون نمی‌دانم این «خودم» کیست؛ کدام است. هرگاه تنها می‌شوم گروهی خود را در من می‌آویزند که «منم» و من با وحشت و پریشانی و بیگانگی در چهرهٔ هر یک خیره می‌شوم و خود را نمی‌شناسم! نمی‌دانم کدامم. می‌بینی که چه پریشانی‌ها در به کار بردن این ضمیر اول شخص دارم، متکلم! نمی‌دانم بگویم از این‌ها من کدامم یا از این‌ها من کدام است. پس آن که تردید می‌کند و در میان این «من»‌ها سراسیمه می‌گردد و می‌جوید کیست؟