بریده‌ای از کتاب دو روز مانده به پایان جهان اثر عرفان نظرآهاری

خون می‌خورد و جنینیِ خود را پاس می‌داشت. بزرگتر شد و دیگر آن جهان کوچک را تاب نیاورد. نفس می‌خواست و آسمان و نوازش و لبخند. شیرش دادند. زیرا آنکه آسمان و لبخند و نوازش را می‌فهمد، هرگز خون نخواهد خورد...