بریده‌ای از کتاب 365 روز در صحبت مولانا اثر حسین الهی قمشه ای

سخن را از نی باید شنید، از آن کس که نیست ؛ آن کس که هست از هواهای خود می گوید و حدیث نفس می کند و حکایت او شکایت از محرومیت ها و ناکامی های خاکی اوست. یا حکایت توفیقاتِ وهمی و خیالی که او را معجب و مغرور میکند و به جور و ستم وا می دارد. اما آن کس که بند بند وجودش را از هواهای خویش خالی کرده و چون نی لب خود بر لب معشوق نهاده و دل به هوای او و نفس او سپرده است، حکایتی دیگر و شکایتی دیگر دارد. بشنو از نی چون حکایت میکند از جداییها شکایت می کند گر نبودی با لبش نی را سمر نی جهان را پر نکردی از شکر