بریده‌ای از کتاب پدر، عشق و پسر اثر سیدمهدی شجاعی
1403/11/5
4.5
129
صفحۀ 7
بنشین لیلا! این طور با چشم‌های غم گرفته و اشکبار، به من خیره نشو. من آتش این دل سوخته را؛ این نگاه غمزده را بیش از این تحمل نمی‌توانم کرد. هر چند تو هر روز بر زخم‌های من مرهمی تازه گذاشتی و من هر روز بر جگر دندان گزیده تو جراحت تازه‌ای نشاندم، اما کیست که بتواند این همه غم را در نگاه یک زن ببیند و تاب بیاورد؟!
بنشین لیلا! این طور با چشم‌های غم گرفته و اشکبار، به من خیره نشو. من آتش این دل سوخته را؛ این نگاه غمزده را بیش از این تحمل نمی‌توانم کرد. هر چند تو هر روز بر زخم‌های من مرهمی تازه گذاشتی و من هر روز بر جگر دندان گزیده تو جراحت تازه‌ای نشاندم، اما کیست که بتواند این همه غم را در نگاه یک زن ببیند و تاب بیاورد؟!
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.