بریده‌ای از کتاب امید اثر استان ون هوفت

● امید داشتن به چیزی مستلزم آن است که برآوردی داشته باشیم از این‌که آن‌چه بدان امید داریم چقدر ممکن، محتمل یا ناگزیر است. ما نیاز داریم که فهمی از جهان، از جای‌گاهمان در آن و از روابط اجتماعی‌مان داشته‌باشیم. ما نیاز داریم قوانین طبیعی‌ای را که علم بر ما مکشوف ساخته‌است بفهمیم و بدان‌ها احترام بگذاریم. بنابراین، این خود یک الزام اخلاقی است که وقتی امید می‌ورزیم بایستی واقع‌بین باشیم. اگر واقع‌بین نباشیم، این احتمال هست که به دامان آرزواندیشی بلغزیم.