بریده‌ای از کتاب پنجره‌های کوچک دنیای من اثر نادر ابراهیمی

اُتاق خیالِ من، پنجره‌ای دارد که از آنجا به دوردست ها نگاه می کنم، به خیلی خیلی دور... به آن کوهِ بلند، که بر قلّه اش کمی برف هست... و به آن آسمان، که گه گاهی آبیِ آبیست، گاه پوشیده از اَبر، اما زمانی زیباست که نیمه ابری باشد- با ابر های پَنبه ای نرم...