بریده‌ای از کتاب استاد عشق اثر ایرج حسابی

پدرم گفتند : 《آقا بیژی، در دنیا دانسته‌های انسان در مقایسه با آن چه نمی‌داند خیلی ناچیز است. حیف است وقت را تلف کنیم. آدم وقتی می‌بیند کسانی هستند که چشم‌شان سالم است و چیزی نمی‌خوانند، حیفش می‌آید. زمان می‌گذرد و برای هیچ کس هم متوقف نمی‌شود.》