بریده‌ای از کتاب گوژپشت نتردام (نتردام پاریس) اثر ویکتور هوگو

(یاصاحب الزمان) تابحال نمی‌دانستم چقدر زشتم. شما را که دیدم، دلم به حال خودم سوخت. چقدر من بدبختم! شبیه دیوم! لابد در نظرتان یک‌جور جانورم. اما شما آفتاب تابانید، قطره شبنمید، نغمه پرندگانید!