بریده‌ای از کتاب یا این یا آن اثر سورن کیرکگور

شاعر کیست؟ غمزده ای که اندوه ژرفش را در دل نهان می دارد اما لبهایش چنان شکل می بندد که وقتی آه و فغان بر آنها جاری می شوند چون نغمه‌ای دل انگیز به گوش می آیند. تقدیر او به سان تقدیر بخت برگشتگانی است که آتشی آرام در جوف گاو برنجین فالاریس آهسته شکنجه شان می کرد؛فغان ایشان به گوش آن حاکم جبار نمی رسید تا وحشت به جانش اندازد، به گوش او آه و فغان آنان نغمه‌ای دلنواز بود.و آدمیان گرداگرد شاعر ازدحام می کنند و می گویند: ((بخوان،باز هم بخوان.))- و مرادشان این است:((بگذار رنج هایی تازه روحت را شکنجه کنند و لبهایت به حال قبل بمانند، چراکه آه و فغانت جز ترس و وحشت ارمغانی ندارد اما نغمه ات آوایی شیرین و دلنشین است.)) و آنگاه منتقدان پیش می آیند و میگویند :((آری چنین است؛به حکم قواعد زیباشناسی باید که چنین باشد.))