بریده‌ای از کتاب کلیله و دمنه اثر عبدالله بن داودیه ابن مقفع
1403/8/6
صفحۀ 124
... و شگفت‌تر آنکه رضای او را بجوید و خشم‌اش ببیند؛ که اگر خشم را سببی باشد، با پوزش امید بخششی هست؛ اما اگر بی‌سبب باشد، امید را به چه باید بست؟... زیرا آتش خشم را اگر علتی در جان برافروزد، شاید که رضا در هم‌اش بکوبد.
... و شگفت‌تر آنکه رضای او را بجوید و خشم‌اش ببیند؛ که اگر خشم را سببی باشد، با پوزش امید بخششی هست؛ اما اگر بی‌سبب باشد، امید را به چه باید بست؟... زیرا آتش خشم را اگر علتی در جان برافروزد، شاید که رضا در هم‌اش بکوبد.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.