بریده‌ای از کتاب اردوگاه بطری های گمشده اثر لیزا گراف

خاطره چیز عجیبی است. بعضی از جزئیات مثل کره‌ی بادام‌زمینی روی بیسکویت، در ذهن ما می‌مانند و پاک نمی‌شوند. با وجودی که شاید دل‌مان بخواهد از شرشان خلاص شویم. خاطرات دیگری، گاهی حتی خاطرات مهمی که انگار غیر قابل پاک کردن هستند، وقتی اصلا انتظارش را نداریم، فراموش می‌شوند. خاطرات از دست رفته، البته، بقایایی از خود برجای می‌گذارند؛ بقایایی به شکل طعم‌هایی که در ذهن پرسه می‌زنند. اما چشیدن طعم چیزهایی که از وجودشان بی‌خبریم، سخت است.