بریده‌ای از کتاب ظرافت جوجه تیغی اثر موریل باربری

تجدید خاطره با درختان، از جلال بی اعتنایی آن ها و از عشقی که ما نسبت به آنها داریم که به ما یاد می‌دهد چقدر ناچیز، چقدر بدذات و چقدر انگلی ایم که درهم میلولیم و هم، همزمان، ما را سوار زندگی کردن می‌داند زیرا قادریم زیبایی ای را درک کنیم که هیچ دینی به ما ندارد.