بریده‌ای از کتاب جین ایر اثر شارلوت برونته

سردت است، چون تنهایی. هیچ تکان و حرکتی آتشی را که در دلت است روشن نمی‌کند. بیماری، چون بهترین، بالاترین و شیرین‌ترین احساس‌هایی که به بشر داده شده، از تو دور است. احمقی چون رنج می‌کشی، اما نمی‌گذاری آن احساس‌ها به تو نزدیک شوند. حتی یک قدم برنمی‌داری تا با آنچه در انتظارت است. روبه‌رو شوی.