بریده‌ای از کتاب زیرزمینی ها اثر جک کروک

گاهی که شروع می‌کند به حرف زدن چشمم می‌افتد به آرواره‌اش، گودی که یک زن در گلویش دارد، می‌روم در بحرش، با تمام جزئیات، در بحر گردنش، چانه‌ی فرو رفته‌اش، می‌دانم که او یکی از زنانه ترین زن‌هاییست که تا حالا دیده‌ام، چشم و ابرو مشکی با زیبایی ابدی غیر قابل توصیف و تا همیشه غمگین، عمیق، آرام.