بریدۀ کتاب
1402/09/03
4.2
11
صفحۀ 167
آدم وقتی بچه است، پدر و مادرش را می‌پرستد. خیال می‌کنید بی‌عیب‌ونقص‌اند چون آنها همان معیاری هستند که بقیه‌ی دنیا و خودتان را با آن می‌سنجید. بعد وقتی نوجوان می‌شوید، فقط کفری‌تان می‌کنند، چون می‌فهمید که نه‌تنها بی‌عیب‌ونقص نیستند، بلکه شاید حتی از خودتان هم کمی خل‌وضع‌تر باشند. اما بعد به آن لحظه‌ای می‌رسید که دردناک و نابخشودنی است. مسئله این است که آیا می‌توانید آنها را به‌خاطر انسان بودن ببخشید؟
آدم وقتی بچه است، پدر و مادرش را می‌پرستد. خیال می‌کنید بی‌عیب‌ونقص‌اند چون آنها همان معیاری هستند که بقیه‌ی دنیا و خودتان را با آن می‌سنجید. بعد وقتی نوجوان می‌شوید، فقط کفری‌تان می‌کنند، چون می‌فهمید که نه‌تنها بی‌عیب‌ونقص نیستند، بلکه شاید حتی از خودتان هم کمی خل‌وضع‌تر باشند. اما بعد به آن لحظه‌ای می‌رسید که دردناک و نابخشودنی است. مسئله این است که آیا می‌توانید آنها را به‌خاطر انسان بودن ببخشید؟
32
(0/1000)
نظرات
1402/09/04
و بعد که آنها را از دست میدهیم میفهمیم اشکالی نداشت اگر کمی از خطاها و اشتباهاتشان که مختص انسان هست چون انسان کامل نیست میگذشتیم . خلا وجودشان در زندگی وحشتناک است . پدر و مادر نعمت عجیب غریبی هستند .
5