بریده‌ای از کتاب سنگی بر گوری اثر جلال آل احمد

آنها هردو روحانی بودند. نان ایمان مردم را می‌خوردند. حافظ سنت بودند و چون ددر نمی‌رفتند به ناچار تجدید فراش می‌کردند!