بریده‌ای از کتاب چگونه آرام بمانیم اثر مهدی فخاران

لزوم داشتن مسئولیت: اگر رابطه انسان ها با معنا گم شود، رابطه انسان ها با خودشان نیز گم می‌شود! و اگر انسان ها معنا را گم کنند، به سراغ کارهای مسخره و پوچ روی می آورند، به عنوان مثال در فقدان وجود معنا، زمان و انرژی خود را صرف عشق های دروغین می‌کنند، بی آنکه بدانند فقدان وجود معنا باعث فراموش کردن ارزش ذاتی خود و همه این از خود بی خود شدن و قبول تحقیر ها برای آنها شده است! در زندگی چیزی که به زندگی انسان ها معنا می دهد کشیدن باری به دوش است، این مقوله یا همان مسئولیت پذیری موجب می شود تا ما انسان ها بتوانیم بار وجودی مان را تحمل کنیم. انسان ها برای اینکه بتوانند بار وجودی آگاهی خویش را تحمل کنند نیاز به قبول مسئولیت در زندگی خود هستند تنها قبول مسئولیت و انجام کار هدفمند است که تحمل رنج خودآگاه انسان از سنگینی وجود خویش را برایش ممکن می سازد. انسان ها به راستی آسیب پذیرند پس چه چیزی جز باری به دوش کشیدن آن می تواند به آن احساس ارزشمندی دهد. نکته مهم درباره زندگی در خصوص مردان بیشتر صدق می کند در حقیقت به جز کار هدفمند و مسئولیت پذیری، هیچ نوع سرگرمی تفریح و یا خرید کالا و... هیچ گاه نمی تواند حس کافی بودن و آرامش نسبی را در مردها به وجود آورد برخلاف مردها زن ها تا حدی می دانند که باید در زندگی چه کار کنند اما مردان باید به این که چه کاری باید در زندگی انجام دهند پی ببرند. امام علی علیه السلام: قِيمَةُ كُلِّ امْرِئٍ مَا يُحْسِنُهُ.حکمت ۸۱ نهج البلاغه قيمت و ارزش هر كس به اندازه كارى است كه مى تواند آن را به خوبى انجام دهد. چیزی که جوانان باید به خوبی درک کنند این است که ما مردان تنها تا زمانی ارزش داریم که چیزی برای ارائه به اطرافیان و توانایی حفاظت از دیگران را داشته باشیم! در غیر اینصورت قضاوت خواهیم شد و به عنوان موجودی بی ارزش تلقی میشویم. هیچ چیزی همچون تیپ، قیافه، قد و هیکل و... هیچکدام به تنهایی برای ما ارزشی نخواهد داشت، تا زمانی که چیزی برای ارائه به دیگران و حفاظت کردن از آنها را نداشته باشیم. در حقیقت تمام موارد بالا در با وجود مهارت و هنری که یاد داریم میتواند عاملی مثبت برای ما شمرده شود.