بریده‌ای از کتاب شفای کودک درون اثر لوشیا کاپاچیونه

وقتی کودک درون ما پنهان می‌شود، ما خودمان را از دیگران جدا می‌کنیم. آن‌ها هرگز نمی‌توانند احساسات و آرزوهای واقعی ما را ببینند. آن‌ها هرگز نمی‌بینند که ما واقعا چه کسی هستیم. این باعث می‌شود که نتوانیم صمیمیت واقعی با دیگران را تجربه کنیم. ما هرگز نمی‌توانیم واقعا یکدیگر را بشناسیم و این یک مصیبت بزرگ است. برای اینکه ما کاملا انسان باشیم، باید کودک درون را در آغوش بگیریم و به او اجازه دهیم خودش را ابراز کند.