بریده‌ای از کتاب حضرت حجت عجل الله فرجه اثر مرکز تنظیم و نشر آثار حضرت آیة الله العظمی بهجت قدس سره

بعضی وقت ها انسان می‌بیند یک حال خوشی دارد؛ حالت نورانی دارد! نمی‌داند علتش چیست. هر چه فکر می‌کند، هیچ علتی پیدا نمی‌کند. نه کار خاصی کرده، نه نماز خاصی خوانده؛ هیچ کاری نکرده است! نمی‌داند در کوچه ای، جایی، رد می‌شده و فقط به نحو گذرا حضرت (عج) از کنارش رد شده است. این نورانیت و حال خوش، به همین جهت در این شخص ایجاد شده است.آخر می‌شود انسان از کنار کوه ایمان رد شود و در او تاثیر نگذارد؟!