بریده‌ای از کتاب زخم های پولادین اثر ویکتوریا آویارد

دست بارو کمرم را پیدا می کند و به خیال خودش برای آرامش بخشیدن به من ، شکل های دایره شکلی را روی آن نوازش می کند . اما تماس دستش باعث می‌شود چندشم بشود . آب دهانم را بیرون می اندازم و حتی برای دور شدن از او هم که شده ، به زور روی پاهای نامتعادلم می ایستم .