بریده‌ای از کتاب طلوع روز چهارم اثر فاطمه سلیمانی ازندریانی

مریم دست بر شانه‌ام می‌گذارد: «رنج است و صبر بر رنج که منزلت آدمی را بالا می‌برد. هر کسی را یارای تحمل رنج نیست. رنج را به اهلش می‌دهند. به آنان که جز به رضای محبوب نمی‌اندیشند. آنان که به اندازه‌ی قدمی از راه حق دور نشده، جفای خلق را به جان می‌خرند اما پا بر روی فرامین الهی نمی‌گذارند.»