بریدۀ کتاب

ابتدا زمان بود و زمان، زُروان بود و زروان، زمان بیکرانه. پیش از زروان، هیچ نبود و پس از زروان، هیچ. زروان، گیتی را آفرید؛ سپس اهورامزدا و اهریمن را آفرید. مردمان و جانوران و گیاهان را آفرید و زمان را در آنان آفرید، زمانِ کرانه مند را. سپس زاد و مرگ، تقدیر آنان شد. کودکی، جوانی، میانسالی و پیری، آدمیان را به سرای مرگ می برد؛ بی آن که بخواهند می آیند و بی آن که تصمیم بگیرند، میروند