بریده‌ای از کتاب آئینه تمام نما: بیاناتی از استاد آیت الله حائری شیرازی درباره حضرت امام حسین (ع) و واقعه عاشورا اثر محمدصادق حائری شیرازی

حضرت حسـین بن علی (ع) در شـب عاشـورا به یک صورت سخن گفت و در روز عاشـورا به گونه ای دیگر. شـب عاشـورا، سـخن از «نمی خواهم، احتیاج ندارم، بروید، بيعتم را برداشـتم» می گوید، ولی روز عاشـورا می فرماید: «هَلْ مِنْ ناصِرٍ يَنْصُرُني؟» (آیا یاوری هسـت که مرا یاری کند؟). شـب آن طـور گفـت تـا مبـادا خبیثـی در بيـن طیّب هـا باشـد و روز آن گونـه درخواسـت یـاری کـرد تـا مبـادا طیّبـی در بيـن خبیث هـاشـب آن طـور گفـت تـا مبـادا خبیثـی در بيـن طیّب هـا باشـد و روز آن گونـه درخواسـت یـاری کـرد تـا مبـادا طیّبـی در بيـن خبیث هـا مانـده باشـد. شـب، غربـال می کنـد تـا فقـط صالحان بماننـد و روز غربال می کند تا فقط اشـقیا در مقابـل او ایسـتاده باشـند. شـب بـرای پـس زدن نااهل ها بـود و روز برای جذب ایسـتاده بودنـد؛ اندرونی هایـی کـه به ظاهـر بيرونـی .