بریدۀ کتاب

شاید باشند ریاکاران فرومایه‌ای که برای فریب دادن آدم‌ها تظاهر کنند به داشتن اعتقادات و احساساتی که ندارند، اما بالستر‌ود این طور نبود؛ او فقط آدمی بود که خواست‌هایش قدرتمندتر از اعتقادهای نظری‌اش بودند و ارضای خواست‌ها را به تدریج با این اعتقادها سازگار کرده بود. اگر این را ریاکاری بدانیم پس چیزی است که گه گاه در همهٔ ما هست، با هر اعتقادی که داشته باشیم خواه به کمال آینده نوع بشر معتقد باشیم و خواه به قریب‌الوقوع بودن پایان جهان، خواه زمین را کانون فساد بدانیم برای بقایای نجات یافته‌اش از جمله ما خواه ایمان پرشور داشته باشیم به وحدت بشر.