بریده‌ای از کتاب شب های روشن اثر فیودور داستایفسکی

آدم خود را فریب می‌دهد ،و ناخواسته از بیرون یقین می‌یابد که عشقی راستین و اصیل روح را می‌انگیزد و دل را می‌افروزد، ناخواسته باور می‌کند که در رویاهای ناملوسش چیزی زنده و ملموس نهفته است. وای که چه فریبی...!