بریده‌ای از کتاب تکه هایی از یک کل منسجم اثر پونه مقیمی
1404/4/3
4.1
168
صفحۀ 81
اندوه به گلو که میرسد، بغض میشود. به سر که میرسد، از چشم‌ها سرازیر میشود. و وقتی فراتر ازبدن باشد، ما را از "زمان" جدا می‌کند.
اندوه به گلو که میرسد، بغض میشود. به سر که میرسد، از چشم‌ها سرازیر میشود. و وقتی فراتر ازبدن باشد، ما را از "زمان" جدا می‌کند.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.