بریده‌ای از کتاب انجیل های من اثر اریک امانوئل اشمیت

هوا ناگهان سرد شد. روز بعد نامزدی‌مان را به هم زدم. کشف کرده بودم که در خوشبختی چه‌قدر خود پرستی وجود دارد. خوشبختی با جدایی سر می‌کند، از حصارها، از کرکره‌های بسته و از فراموش کردن دیگران ساخته شده است؛ خوشبختی بنا را بر این می‌گذارد که فرد از دیدن دنیا به گونه‌ای که به راستی هست سر باز زند؛ در خلال یک شب، خوشبختی چون امری غیرقابل تحمل برمن آشکار شده بود. می‌خواستم عشق را بر خوشبختی ترجیح دهم.