بریده‌ای از کتاب خسی در میقات اثر جلال آل احمد
1403/9/15
3.9
54
صفحۀ 25
بزرگترین غبن این سال های بی نمازی از دست دادن صبح ها بوده؛ با بویش، با لطافت سرمایش، با رفت و آمد چالاک مردم. پیش از آفتاب که برمی‌خیزی ، انگار پیش از خلقت برخواسته ای و هر روز شاهد مجدد این تحول روزانه‌بودن، از تاریکی به روشنایی، از خواب به بیداری و از سکون به حرکت...
بزرگترین غبن این سال های بی نمازی از دست دادن صبح ها بوده؛ با بویش، با لطافت سرمایش، با رفت و آمد چالاک مردم. پیش از آفتاب که برمی‌خیزی ، انگار پیش از خلقت برخواسته ای و هر روز شاهد مجدد این تحول روزانه‌بودن، از تاریکی به روشنایی، از خواب به بیداری و از سکون به حرکت...
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.