بریده‌ای از کتاب چین و ژاپن اثر نیکوس کازانتزاکیس

می‌دانم داستان انسان همیشه چقدر غم‌انگیز بوده است. اما غالبا می‌خواهم آن را فراموش کنم، زیرا غیر از این چگونه می‌توانستم قدرت کافی بیایم تا بخندم؟ و اگر نمی‌خندیدم، چگونه می‌توانستم منظره‌ی زندگی را تحمّل کنم؟