بریده‌ای از کتاب 365 روز در صحبت مولانا اثر حسین الهی قمشه ای
1403/4/7
صفحۀ 504
اکنون اگر ایشان مقر حشرند ( به روز داوری و آخرت باور دارند)، کو علامت و نشان آن ؟ این معاصی و ظلم و بدی همچون یخها و برفهاست، تو بر تو جمع گشته . چون آفتاب انابت و پشیمانی و خبر آن جهان و ترس خدای درآید ، آن برفهای معاصی جمله بگدازند. مولانا کردار آدمیان را گواه باور ایشان می شمارد نه گفتار ، که لاف و گزاف و بیهوده تواند بود : این نماز و روزه و حج و جهاد هم حکایت کردن است از اعتقاد هدیه ها و ارمغان و پیشکش شد گواه آن که هستم با تو خوش
اکنون اگر ایشان مقر حشرند ( به روز داوری و آخرت باور دارند)، کو علامت و نشان آن ؟ این معاصی و ظلم و بدی همچون یخها و برفهاست، تو بر تو جمع گشته . چون آفتاب انابت و پشیمانی و خبر آن جهان و ترس خدای درآید ، آن برفهای معاصی جمله بگدازند. مولانا کردار آدمیان را گواه باور ایشان می شمارد نه گفتار ، که لاف و گزاف و بیهوده تواند بود : این نماز و روزه و حج و جهاد هم حکایت کردن است از اعتقاد هدیه ها و ارمغان و پیشکش شد گواه آن که هستم با تو خوش
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.