بریده‌ای از کتاب ولفا اثر پگاه صراف

اصلا من عاشق غمی شدم که توی چشمانش نشسته بود، و عاشق غم کسی شدن را خوب می دانم که یعنی چه. یعنی عاشق همه‌ی او شدن. شادی و خنده را همه دوست دارند ، هنر آن است که غم کسی را چقدر عاشق باشی. اصلا غم اصالت ماست. ما با غم‌هایمان زندگی می کنیم.