بریده‌ای از کتاب طاعون اثر آلبر کامو

از بعضی از خانه‌ها صدای آه و ناله به گوش می‌رسید. در گذشته موقعی که چنین اتفاقی می‌افتاد، آدم‌های کنجکاوی جلو در آن خانه‌ای که شیون و ناله از آن می‌آمد جمع می‌شدند و به گوش می‌ایستادند. ولی پس از این هشدار طولانی‌مدت و نگرانی دائم، انگار مردم دل‌سخت شده بودند، همه در کنار این آه‌ و ناله‌ها به آمدوشد و زندگی روزمره‌شان ادامه می‌دادند، گویی این آه و ناله‌ها زبان معمولی مردم برای گفت‌و‌شنود شده بود.