بریده‌ای از کتاب نوسترومو اثر جوزف کنراد

حتی افرادی که بدبین‌ترین قلب‌ها را دارند، در مواقعی که زندگی و مرگ به تار مویی بند است، آرزو دارند که از احساساتشان درکی روشن و واضح ارائه دهند، مثل نوری که به مددش کنشی را می‌توان بعد از رفتن شخص مشاهده کرد، رفتن به جایی که هیچ نور روشنگری در آن نمی‌تواند بر حقیقتی که با مرگ هر انسان از جهان محو و گم می‌شود بتابد و آن را مرئی و قابل درک سازد