بریده‌ای از کتاب ادیان در خدمت انسان اثر موسسه فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر

از طرف دیگر جامعه نیز در برابر افراد مسئولیتی کاملاً برابر دارد‌ احادیث و فتاوی نشان میدهد که کلیه ساکنان دهکده در قبال فردی که از گرسنگی می میرد مسئولیت دارند در حقیقت این مسئولیت هر نوع مرگ و هرگونه زبان و آسیبی را نیز در بر میگیرد. در روایت آمده است که اهل دهکده از ذمه خداوند و پیامبرش دور و بیگانه اند، زیرا آنان در امانت پروردگار خیانت کرده و عهد و پیمان خداوند را شکسته اند چون مسئولیت هایشان را در برابر فرد مزبور ادا نکرده اند. آنچه از مسئولیتهای جامعه روستایی در برابر فرد گفته میشود عیناً در مورد جامعه شهری و مناطق و سرزمینهایی که مردم در آنها تشکلی یک پارچه دارند صدق میکند. علی (ع) با تعجب و استنکار از خود می پرسد: «آیا من سیر امونم شکم هایی باشد از گرسنگی به پشت دوخته و جگرهایی سوخته؟ 》