بریده‌ای از کتاب شاه و شطرنج قدرت در خاورمیانه اثر آرش رئیسی نژاد

میخواهید سوظن داشته باشید، میخواهید نداشته باشید، ولی حق ندارید از من بپرسید که چرا کشور خود را قوی می کنم. هیچ کس حق ندارد نسبت به این مسائل در کار کشور دیگر مداخله کند. میزان اسلحه و قدرتی که طرف احتیاج من است، خودم میدانم و بس. برای چه اینکار را میکنم هم نمیخواهم توضیح بدهم، چون کسی از من حق سوال ندارد. فقط یک‌تجربه بازگو میکنم و آن هم این است که سازمان های بین المللی نشان دادند که در هیچ موقعی به درد هیچ کس نخوردند.... چه جنگ اعراب و اسرائیل، دو دفعه، و چه جنگ قبرس، و دیدیم که به درد هیچ کس نخورد. آن کس که زد میزند و آن کس که خورد، می خورد و همین! به همین جهت من میل ندارم از کسی کتک بخورم و اگر بر فرض کتکی بخورم و زورم نرسد، مملکتی برجای نمی گذارم که به درد مهاجم بخورد.