بریده‌ای از کتاب شب های روشن اثر فیودور داستایفسکی

چرا حتی بهترین آدما هم انگار همیشه دارن یه چیزی رو از بقیه پنهان می‌کنن و از بقیه کنار می‌کشن؟چرا وقتی آدما می‌دونن طرف مقابلشون داره صادقانه باهاشون حرف می‌زنه اونا صاف و پوست کنده هرچی تو دلشون هست و نمی گن؟ انگار آدما می‌خوان سخت‌تر از چیزی که هستن نشون بدن،می‌ترسن اگه سریع احساساتشون رو بروز بدن در برابر احساساتشون ظلم شده باشه.