بریده‌ای از کتاب یاد او اثر کالین هوور

شاید بعضی از ما،وقتی بچه های نوپایی هستیم بروز می دهیم؛در حالی که بعضی از ما در دوره ی نوجوانی به معنی واقعی کلمه شروریم.و بعد شاید کسلنی باشند که تا وقتی به سن بزرگسالی می رسند مقدار خیلی کمی از خباثتشان را مصرف می کنند و حتی در آن دوره هم،خباثتشان آرام آرام نشت می کند.هر روز یک ذره تا وقتی می میرند. ولی از طرف دیگر، آدم هایی مثل من هم هستند.آدم هایی که بدیشان را یک دفعه، در یک شب وحشتناک،بیرون می ریزند. وقتی همه ی شرّت را یک مرتبه بیرون می ریزی تاثیرش به مراتب بیشتر از موقعی است که آرام آرام به بیرون نشت می کند.ویرانی که پشت سرت به جا می گذاری محیط خیلی وسیع ت ی را روی نقشه در بر می گیرد و فضای بیشتری را در حافظه ی آدم ها اشغال می کند.