بریده‌ای از کتاب سیلماریلیون اثر جی. آر. آر. تالکین

.....اما از نشاط و زندگانی سعادت‌بار چیز زیادی نمی‌توان گفت تا آنکه فرجام آن فرا برسد؛چه، آنچه زیباست و شگفت‌انگیز ،تا آنگاه که پابرجاست و چشم آن را می‌بیند،خود سندی است از برای خویش،و آنگاه که در آستانه‌ی خطر است یا برای همیشه نابود می‌شود،به سرودها راه می‌یابد.