بریده‌ای از کتاب زمین انسانها اثر آنتوان دو سنت اگزوپری
2 روز پیش
صفحۀ 25
زندگی چه بسا ما را از رفیقانمان دور می دارد...کم کم در می یابیم که خنده ی روشن آن یکی را دیگر هرگز نخواهیم شنید.در می یابیم در این باغ تا ابد بر ما بسته خواهد ماند.آنگاه ماتم راستین ما آغاز می شود.
زندگی چه بسا ما را از رفیقانمان دور می دارد...کم کم در می یابیم که خنده ی روشن آن یکی را دیگر هرگز نخواهیم شنید.در می یابیم در این باغ تا ابد بر ما بسته خواهد ماند.آنگاه ماتم راستین ما آغاز می شود.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.