بریده‌ای از کتاب تنهایی پرهیاهو اثر بوهومیل هرابال

به یاد شعری از سندبرگ افتادم که می‌گفت تمامی آنچه که از یک فرد بشری باقی می‌ماند گوگردی است که جعبه کبریتی را کفایت کند و آهنی، که بتوان با آن میخی ساخت که انسان بتواند از آن خود را حلق‌آویز سازد.