بریده‌ای از کتاب مکتب سلیمانی اثر موسسه جوانان آستان قدس رضوی

آیت الله شهید مطهری پس از نماز، خصوصاً نماز مغرب و عشا، سجده‌های طولانی داشتند و در آخر قنوت همیشه این دعا را می‌خواندند:«أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ». یکی از ماموران شهربانی رژیم پهلوی که مسئولیت حفاظت از منزل یکی از مهره‌های رژیم طاغوت را به عهده داشت،شبی در صدد می‌آید که بداند چرا در ساعتی معیّن چراغ اتاق پدرم که مشرف به کوچه است،روشن می‌شود. از این رو دقیقاً اوضاع را زیر نظر می‌گیرد. او پشت پنجره صدای مناجات و عبادت ایشان را می‌شنود. آنقدر این صدا و این لذت وصف برای شیرین می‌آید که شب‌های دیگر ناخواسته به سوی این اتاق کشیده می‌شود. ¹ ۱.سعیده مطهری؛ فرزند استاد؛ روزنامهٔ کیهان، ۱۲ و ۱۳ اردیبهشت ۱۳۷۷.