بریدۀ کتاب

چرا انقدر بی طاقت؟ وقتی به این کار دعوت شده بود از ابتدا شرط کرده بود پیپ ئی از قرارداد است. ادامه داد: پس مرتباً خودش را تکرار می کند، ناله می زند خواستهای غیر ممکن از تو دارد؟ ازت انتقاد میکند و مثل یک بیمار وب و حق شناس رفتار نمیکند؟ خدای من ،جوان، تو فقط چهار ماه است ه داری او را میبینی چقدر شده روی هم پانزده یا شانزده جلسه؟ یدانی من همین حالا مریضی دارم که همهی سال اول - ملاقات چهار ر در هفته یعنی دویست ساعت - خودش را تکرار کرد. بارها همان فسوس،ها همان اشتیاق برای داشتن والدین متفاوت، دوستان متفاوت چهره ی متفاوت اندام متفاوت چسبیدن به چیزهایی که ممکن نیستند. الی عاقبت از گوش دادن به خودش و چرخه ی تکراری اش خسته شد. خودش به این نتیجه رسید که نه تنها جلسات روانکاوی، بلکه همه ی زندگیاش را دارد تلف میکند تو نمیتوانی حقیقت را به چهره ی مریضت پرتاب کنی؛ تنها حقیقت راستین حقیقتی است که خودمان کشفش کنیم. با تحکم :گفت توجه بیطرفانه، این چیزی است که باید به بیمار پیشکش کنی مرد ،جوان توجه بیطرفانه این کلمات به اندازه ی همان زمانی که فروید اول بار به کارشان برد صحیح.اند این چیزی است که احتیاج داریم توجه به کلمات بیمار بدون پیش داوری بدون جهت گیری و بدون واکنشهای شخصی ای که دیدمان را محدود می کند. این قلب و روح کار خطیر روانکاوی است. اگر آن را حذف کنی، همه ی کار زیرورو می شود. »