بریده‌ای از کتاب تاریخ زنان را این گونه می نویسم اثر مهدیه امین زاده گوهری

پُرَم از هوای تو؟ بعید نیست مشتاق دیدن تو و خیال‌پردازی‌ام؟ بعید نیست خودم را به دیگری بدل می‌کنم؟ بعید نیست آیا دار و ندارم همه می‌سوزند؟ آیا لباس‌هایم شعله‌ور می‌شوند؟ آیا واژه‌هایم گر می‌گیرند؟ آیا اشک‌هایم آتش می‌گیرند؟ این من، نوری از آسمان است و آفریده‌ای تازه؟ بانوی من! چه نامی لایق‌تر از عشق برای این معجزه؟ عشق را اجازه‌ای برای آمدن نیست می‌آید بی‌اراده، شبیه آهویی رمنده...